หรู, หรูหรา หมายถึง ว. สวยงามด้วยการรู้จักประดับตกแต่งเกินกว่าปรกติธรรมดา เช่น แต่งตัวสวยหรู จัดห้องเสียหรูหรา.
[หะรึไท, หะรึไทยะ-] น. หัวใจ, ใจ. (ส. หฺฤทย; ป. หทย).
[หะรึไท, หะรึไทยะ-] น. หัวใจ, ใจ. (ส. หฺฤทย; ป. หทย).
[หะรึด] ว. เกี่ยวแก่ใจ; ภายใน; น่ารัก. (ส.).
น. คนมีใจอ่อน. (ส. หฺฤทยกลฺม).
น. อาการเต้นแห่งใจ. (ส.).
น. อาการเต้นแห่งใจ. (ส.).
ว. น่ารัก, ชื่นใจ. (ส. หฺฤทยปฺรีย).